نقش والدین در کاهش دعوای کودکان و اطفال

بیشتر والدین نحوه برخورد صحیح و توجه به کودکانی که در خانه باهم دعوا می کنند و مدام بهانه گیری همدیگر را می کنند آگاهی ندارند. باید دلیل و راه برطرف کردن را دانست. که عبارتست از...

وقتی تعداد فرزندان از یکی بیشتر می شود مسئله مهمی ایجاد می شود  به نام دعوای میان بچه ها که بسیار ناراحت کننده و تحلیل انرژی والدین را به دنبال دارد. مشکلاتی از قبیل نیشگون گرفتن یکدیگر کودکان، هل دادن همدیگر و ...

 

شیوه مناسب برای جلوگیری از ایجاد دعوا و کشمکش های میان کودکان:

ـ سعی کنید برای آنها کار یا سرگرمی ایجاد کنید تا نزاع میان آنها کمتر شود. بخصوص اگر آنها را به بازی های دسته جمعی یا کارهای گروهی مثل درست کردن کاردستی و... تشویق کنید، بسیار خوب خواهد بود.

ـ پدر و مادر باید با عقل و تدبیر و صبر و حوصله عوامل اختلاف را بشناسند و برطرف سازند، بعد با پادرمیانی نزاع میان بچه ها را تمام کنند. چرا که ممکن است بچه های بزرگ تر به کوچک ترها آسیب برسانند و فاجعه ای جبران ناپذیر بوجود بیاورند.

 

ـ  با یک پیشنهاد خوب دعوای میان آنها را تمام کنید. مثال، وقتی که هر دوی آنها می خواهند با رایانه بازی کنند با لحن محبت آمیزی به آنها پیشنهاد بدهید، یک ربع شما بازی کن یک ربع هم شما.

ـ  وقتی بچه ها مشاهده می کنند که پدر و مادر دائما با یکدیگر بگو و مگو می کنند، از آنها یاد می گیرند و با خواهر و برادرشان مدام دعوا می کنند، اما اگر شما والدین آگاه با افراد خانواده با محبت برخورد کنید آن وقت بچه ها از شما می آموزند که با خواهر و برادر خود مهربان باشند و آنها را دوست بدارند.

ـ در نزاع های کوچکی که میان بچه ها صورت می گیرد، به طور مستقیم دخالت نکنید و به سخن چینی آنها اهمیت ندهید، بلکه اجازه بدهید خودشان مشکل شان را حل کنند. از دور مراقبشان باشید.

ـ زمانیکه بچه ها به دور از جنگ و دعوا ساعت ها با هم بازی می کنند آنها را تشویق کنید. تشویق بهترین و موثرترین وسیله تربیت می باشد، در روح و روان آنها اثر می گذارد و آنها را برای انجام کارهای خوب ترغیب می کند. برای مثال، هنگامی که یکی از بچه ها، اسباب بازی هایش را به خواهر یا برادرش می دهد، او را به خاطر کار خوبی که انجام داده است، تشویق کنید و به او بگویید که چه کار ارزشمندی انجام داده است.

 

ـ همیشه سعی کنید محیط خانه را آرام نگه دارید. بچه ها در فضای نا آرام، دچار اضطراب می شوند، نق می زنند و غرغر می کنند و مدام با خواهر و برادرشان دعوا می کنند.