آیا اعتقاد به الهى بودن منصب امامت با ختم نبوت در تضادّ است؟

معنى تنصیصى بودن امامت، این است که پیامبر گرامى، به وحى الهى، على(علیه السلام) را بر مسند خلافت نصب کرده است...

پاسخ

معنى تنصیصى بودن امامت، این است که پیامبر گرامى، به وحى الهى، على(علیه السلام) را بر مسند خلافت نصب کرده است. و این حادثه در زمانى روى داده که هنوز پیامبر درنگذشته و نبوت ختم نشده. رسول خدا در حال حیات خود از اسامى خلفاى خودش خبر داده است، و لذا هر امامى، وصى خودش را طبق دستور پیامبر، معین مى نمود و خود پیامبر گرامى آخرین خلیفه را نام برده است، به نام حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشریف.

بنابراین، کجاى تنصیصى بودن مقام امامت یا ختم نبوت ناسازگار است.

همان طورى که پیامبر، کتاب و سنت را در اختیار امت نهاده، همچنین خلفاى خودش را طبق روایات متضافر نام برده و حتى درباره حسین بن على(علیهما السلام) مى فرماید که نه تن از امامان از نسل او هستند.

چون در این جا مجال گفتگو کم است علاقه مندان مى توانند به کتاب هایى که درباره خلفاى اثناعشر از لسان پیامبر و دیگر امامان آمده، مراجعه کنند.