چرا امام حسن(ع) با معاویه به سازش وصلح پرداخت؟

قضیه صلح امام حسن با معاویه، از مسائل مهمّ تاریخ اسلام است، باید مورد بر رسی ودقّت قرار گیرد. بدون هیچ تردیدی این تفاوت ها به جریان های مهمّ زمان امامان بازگشت دارد، نه به ویژگیهای روحی آنان، این گونه نیست که امامان یکی اهل مبارزه و ستیز ودیگری اهل سازش باشد، این گونه شناخت از اندیشه ورفتار امامان، شناخت دور از حقیقت و خرافه ای است...

حادثه تاریخی در شب پانزدهم ماه مبارک رمضان..

خجسته وفرخنده مولود امام حسن مجتبی اوّلین ستاره پر فروغ در خانه آل رسول الله..

ولادت با سعادت دوّمین اختر تابناک امامت و ولایت، سبط اکبر، نورچشم پیامبر ومیوه قلب فاطمه اطهرامام حسن مجتبی(ع) را برهمه پیروان راستین آن حضرت تبریک وشاد باش می گویم.

ولادت با برکت آن بزرگوار در شب پانزدهم ماه رمضان، سال سوم هجری در مدینه واقع شده است: وی نخستین پسری بود که خداوند متعال به خانواده حضرت علی و حضرت صدیقه طاهره عنایت کرد. وقتی مژده ولادت به پیامبر رسید، با شوق وشادمانی و با شتاب به خانه دخترش زهراء مرضیه رفت و به گوش راست حسن اذان و به گوش چپش اقامه خواند. سپس گوسفند قربانی نمود. امام حسن مجتبی، اندیشه و رفتارش همانند پدرش علی (ع) و مادرش فاطمه و همانند سایر امامان الگو است، امام حسن 25 بار پیاده حج کرده،3 نوبت دارای خود را با خدا تقسیم کرد ودو نوبت از تمام مال خود گذشت و در راه خدا انفاق نمود. امام حسن هرگاه از مرگ یاد می کرد می گریست وهر وقت از قبر یاد می شد گریه می کرد، هر زمان که بیاد دوزخ و بهشت می افتاد چون مار گزیده به خود می پیچید. و رنگ چهره اش زرد می شد. آنچه به نظرم ببسیار اهمّیت دارد، موضع گیری مهم اجتماعی و سیاسی آن حضرت است. امام حسن با معاویه بن ابو سفیان به سازش وصلح پرداخت، در حالی که پدرش حضرت علی در برابر همین معاویه می ستیزد، و برادرش حسین در برابر فرزند معاویه (یزید) می ستیزد. سئوال این است که آیا این تفاوت رفتار، بازگشت به تفاوت در ویژگیها و روحیات امامان دارد؟! یا این تفاوت به تفاوت روی دادها و تفاوت جریان های مهمّ اجتماعی در شرلیط زمان بر می گردد؟؟

پاسخ: قضیه صلح امام حسن با معاویه، از مسائل مهمّ تاریخ اسلام است، باید مورد بر رسی ودقّت قرار گیرد. بدون هیچ تردیدی این تفاوت ها به جریان های مهمّ زمان امامان بازگشت دارد، نه به ویژگیهای روحی آنان، این گونه نیست که امامان یکی اهل مبارزه و ستیز ودیگری اهل سازش باشد، این گونه شناخت از اندیشه ورفتار امامان، شناخت دور از حقیقت و خرافه ای است. از همین جهت است که شهید مطهریی می گوید: اگر واقعا امام حسن به جای امام حسین بود، کار امام حسین را می کرد، واگر امام حسین به جای امام حسن می بود کار امام حسن را می کرد. پس درک شرایط زمان یکی از مهم ترین مسائل اجتماعی و سیاسی در جامعه جهانی مطرح است. امام حسن دلیل پذرش گزینه صلح را چنین بیان می کند: اگر یارانی می داشتم، صلح نمی کردم. این گفته امام گویای این است که آن حضرت صلح را به عنوان استراتژی انتخاب نکرده، بلکه طبق وضعیت موجود ناچار به استفاده از آن شد. دیگر اینکه در آن موقع روم شرقی آماده حمله به نظام اسلام بود وجنگ داخلی سبب می شد که اساس اسلام نابود شود. این صلح ازجنگ بین کوفیان و شامیان جلو گیری کرد. چنانچه خود آن حضرت فرمود: ترسیدم، ریشه مسلمانان از زمین کنده شود و...وخواستم دین خدا حفظ گردد.هرچند صلح در ظاهر عقب نشینی تلقی می شود ولی در واقع چنین نیست.، این صلح در حقیقت عامل عزت وشکست ناپذیری ابدی پیروان ولایت وامامت شد. بنا براین ادعای نا کار آمدی صلح به دلیل وفادار نماندن معاویه به شرایط صلح صحیح نیست، چون هدف اصلی، تأمین و تداوم نظام امامت به عنوان نگهبان انقلاب پیامبر به عصرهای بعد هم مربوط می شود. این هدف عظیم ، با این صلح مدبرانه تأمین شد واز این تنگه سخت وپر پیج وخم گذشت .منتظر نقد و نطرات دوستان..

منبع: صفحه فیسبوک عبدالعظیم محسنی